Aan mijn trouwe lezers.
De vakantie is weer voorbij en dat heb ik toch wel met een paar tranen moeten bekopen. In mijn onderbroek welteverstaan want ik ben bij een Noors bedrijf aan de slag gegaan en ik was als de dood dat mijn kennis van deze vreemde zangerige taal niet voldoende zou zijn om mij staande te houden. Niets bleek echter minder waar, want na 2 maanden gaat het me erg goed af, heb ik mijn plekje gevonden in het bedrijf en mijn kennis van de taal is fiks verbeterd. Als ik de mensen niet begrijp kijk ik ze schaapachtig aan zodat het nog een keer zeggen en ik vervolgens kan doen alsof ik het wel begrepen heb.
Over die tranen in de onderbroek… daar wou ik het toch even over hebben met jullie. Die had ik namelijk ook, van het lachen welteverstaan, naar aanleiding van de eerste klacht die ik heb gekregen over de inhoud van mijn blogs. De vrienden van mijnbaard.nl kregen een stevige mail binnen van iemand die ‘behoorlijk over d’n emmer was’ om het op zijn Brabants te zeggen. Ik dacht dat ik niemand persoonlijk aan het kruis geslagen had maar daar was onze klagert het niet mee eens en dus volgde er intens overleg tussen mij en mijnbaard.nl waarbij we een flink aantal Snickers uitgedeeld hebben zodat we niet tegen elkaar zouden gaan bitchen. Naast het de persvrijheid kwamen ook mijn eigen tekortkomingen kwamen aan bod daar ik er weinig heb en dit dus volledig past binnen de grenzen van mijn grootheidswaanzin.
Als je mijn blogs regelmatig leest weet je dat ik geen blad voor de mond neem en dat mij een publiek forum is gegeven om mijn ongefilterde hersenspinsels de wereld in de spouwen. Ik persoonlijk zou dan een tweede keer nadenken voor ik een klacht schrijf, maar wie ben ik om mijn medemens de les te lezen? Iedere visstick met downsyndroom kan nog bedenken dat als je dit soort dingen doet er een tegenactie komt. Wederom zeg ik: wraak is zoet maar stilt geen honger, maar aangezien ik geen goesting heb om de honger te stillen doch wel in iets zoets gaat vandaag de beer lekker los.
De klachtbrief was erg negatief en dreigend geschreven. Dat vind ik jammer want je kan het best leuk maken. Ik heb het schrijven van klachtbrieven zelf tot een edele kunst verheven en je als je het goed doet kan je de meest vreselijke dingen schrijven en toch rekenen op een leuk antwoord. Zo heb ik al eens 40 stokslagen min 1 geëist voor een medewerker van de klantenservice van Vans (de schoenenfabrikant, niet het hagelslagmerk). Die knaap wilde me doorsturen naar de verkoper van de schoenen van HUN merk, dus vond ik dat hij er ouderwets en Reviaans met de roe van langs moest hebben want de producent blijft in mijn ogen verantwoordelijk voor de kwaliteit van het product.
In opvolging daarvan heb ik aan de klantenservice van Zalando geschreven dat ze aan de hoogste boom gehangen mochten worden voor hun kapitalistische fratsen. Mijn vriendin kon die manier van schrijven dusdanig waarderen dat ik naast een flink stuk worst bij de avondmaaltijd ook nog een gehaktbal kreeg, maar dat terzijde. Zelfs bij Zalando, een bedrijf waarvan ik denk dat de medewerkers dagelijks met een almaar groter worden depressie binnenstappen, rolde de tranen van het lachen over de wangen naar aanleiding van mijn schrijven. Ik kreeg bij Zalando trouwens wel telkens te maken met een andere medewerker die mijn mails beantwoorde, wat ik ernstig verwarrend vond. Ik wist nimmer of het simpelweg ging om een andere collega, iemand die de schoenen van zijn voorganger had ingevuld na een suïcidepoging, of een transgender die overnacht zijn (of haar weetikveel) naam had veranderd.
Ik heb aan KLM aangegeven dat ze me het stressniveau bezorgd hebben van een psychiatrisch patiënt uit 1955. Dit alles omdat ik vertraging had opgelopen en daardoor mijn gesprek met 2 in crescendo slecht ruikende bejaarden niet kon afbreken waarbij ik ook nog een kleine erectie had waarvan ik jullie allen plechtig beloof dat die niets met deze bejaarden te maken had. Mijn voorkeur voor oudere vrouwen gaat niet zo ver, hoewel de dame in het gezelschap wel een supersexy permanentje had.
Zo kun je zien dat een negatief onderwerp toch een positieve lading kan hebben. Niet iedere klacht hoort bij de ontvanger een vers bosje aambeien te veroorzaken. Dat kwam me in dit geval al helemaal slecht uit want ik had de avond daarvoor nog Chinees gegeten en dat zorgt bij mij toch al voor overwerk voor het ingewandenstelsel en onze poetsvrouw. Ik wil niet impliceren dat mijn vriendin onze poetsvrouw is, maar ik zit nog niet zo goed in de slappe was dat ik me op dagelijkse basis een poets kan veroorloven. Ik zou het graag zelf doen maar dat branderige gevoel dat is achtergelaten door de kip met shezuansaus moet eerst weggetrokken zijn wat geen eenvoudige opgave is nadat ik er een half uur over gedaan heb om Obama uit het witte huis te gooien. Deze crisis wordt echter intern bezworen en ik beloof jullie allemaal dat ik verder heel lief voor haar ben.
Moraal van het verhaal: Kom niet bij mij aanjanken als je wat te miauwen hebt. Dat past niet bij de status van de baard. Ik verwacht dat mannen die een baard laten staan een iets dikkere huid hebben en de intelligentie om mijn teksten te zien voor wat ze zijn. Wij zijn het volk dat elkaar waarderend aankijkt als we elkaar op straat tegenkomen en elkaar complimenten maken over onze geweldige verzorgde baard. Wij zijn de mannen die doorgaans van zwartgallige humor houden en grove moppen tappen op een begrafenis waardoor iedereen zijn lach moet inhouden bij de lofrede. Wij zijn de mannen die zich niet laten kisten door de mening van andere mensen en ons alleen focussen op onze eigen krachten.
De 18e-eeuwse romanschrijfster Jane Austen zei en ik citeer: “Zij die niet klagen ontvangen geen medelijden”. Het lijkt me vrij duidelijk dat je zelfs dat van mij niet gaat ontvangen. Het past niet om als een kleuter die net zijn luier vol gebruld heeft bij mij aan m’n broek te trekken als je gevoelens gekwetst zijn, maar doe wat zelfs iedere latente homo in de gaybar nog kan: even slikken, en door. Als je er echter voor zorgt dat ik er ook om kan lachen is dat een ander verhaal. Dan vinden we vast in goed overleg een oplossing die het beste past voor iedereen. Als je het echt goed aanpakt zal ik je zelfs een eervolle vermelding geven in mijn volgende blog, zal ik een troetelbeertjes sticker plakken in je competentieportfolio en zal ik tevens een goede review achterlaten op google en tinder.
In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,
Coen Smulders