Schuurpapier enzo

Beste Baardmannen,

In de winter ga ik in het donker naar mijn werk en kom ik in het donker weer thuis. Niet dat ik nou zo vreselijk veel overuren maak maar gewoon omdat de dagen hier in het koude en barre Noorwegen zo kort zijn. Dat is toch even wennen en veel mensen schieten hier dan ook in de winterdepressie-stand. Ik zou er zelf ook bijna depressief van worden, maar ik krijg best leuk betaald dus ik klaag nergens over. Leuk gezegde, maar totaal niet waar want ik klaag eigenlijk overal over. Dus wat nu volgt is een ode aan alles wat kut is en waar ik het niet mee eens ben. 

Het eerste wat mij mateloos irriteert is mensen die je nog iets ingewikkelds vragen terwijl je de klink van de deur al in de hand hebt en je klaar bent om te vertrekken. We hebben net een gesprek van een uur gehad waarin we het hebben gesproken over je hond, de rebelse periode van je dochter en hoe je kozijnen langzaam uit je huis rotten. waarschijnlijk gebeurt dat laatste omdat je daar ook te traag mee bent om adequaat actie te ondernemen, maar als ik moet gaan heb je nog wat te vragen. En dat terwijl we best een deel van het initiële gesprek hadden kunnen overslaan. Ik ben namelijk niet geïnteresseerd in hoeveel vriendjes je hond heeft in het park en in de reden dat je dochter 5 piercings door haar gezicht heeft laten raggen terwijl ik me tegelijkertijd afvraag dat als ze zo goed tegen die pijn kan wat er allemaal nog meer met dat meisje gebeurt wat jij niet weet. Ik heb de tijd voor je uitgetrokken om alles te bespreken wat je wilde maar als ik moet gaan is er nóg iets wat je vergeten bent, waarschijnlijk omdat je alles slecht plant dus ook niet de tijd hebt uitgetrokken voor het maken van een gespreksagenda. Ik wil gaan, ik heb haast, dus hou stil en stuur me een e-mail. Dus dat gesprek, nog steeds met de klink van de deur in de hand, duurt ook nog eens zo lang dat mijn baard er ondertussen grijs van wordt dus mijn hoofd staat tegen het einde op het punt van ontploffen wat de kwaliteit van de baard ongetwijfeld geen goed zal doen. 

En dat is nog een probleem wat ik ondervind momenteel, mijn baard wordt grijs. Ik heb nu welgeteld 5 grijze haren in mijn baard, maar wel op een plek die onmiddellijk opvalt, iets waar mijn wederhelft me telkens grinnikend aan helpt herinneren waarna ze weer in schaterlachen uitbarst. Ik wil dan altijd iets terugzeggen maar ze is hoogblond, want dat zijn al die Vikingvrouwen hier, dus zij wordt niet grijs. Ze wordt geleidelijk blonder en blonder over de jaren tot ze op een dag helemaal wit is, maar dat gaat zo traag dat ik het waarschijnlijk niet in de gaten heb want ik zit nog steeds vast aan dat gesprek in het deurkozijn. Tegen de tijd dat ’t gesprek afgelopen is, zijn waarschijnlijk mijn baard-, hoofd-, oksel- en schaamharen zelf helemaal grijs dus heb ik weer geen recht van spreken. 

Als man kan je niet met goed fatsoen je baard verven, want dat valt meteen op. Niet dat ik die intentie had, want ik vind dat sierlijk oud worden een kunst is, een die veel mensen tegenwoordig niet meer verstaan. Alles moet geverfd, strakgetrokken en gelift worden waardoor je geen idee meer hebt of je nu tegen iemand van 52 staat te praten of tegen een 33-jarige hagedis, want zo zien al die strakgetrokken koppies eruit die uitpuilen van de botox en de fillers. Ik heb zelf geen probleem met oud worden. Waar ik wel een probleem mee heb is sneller oud worden dan mijn vriendin, want ze is potdorie 10 jaar ouder dan mij maar als je ons naast elkaar ziet merk je daar niets van. Daar ben ik normaalgesproken erg blij mee, maar in gevallen als deze vraag ik mij af waarom moeder natuur mij gezegend heeft met een snel ouder wordende smoel. Misschien moet ik maar gewoon heel blij zijn dat ik geen godsvermogen kwijt ben aan al die plastische chirurgie, maar ik sta ik de klaagstand dus mijn neanderthaler-achtige brein kan dat concept nu even niet bevatten. 

Ik heb medelijden met de mannen in dit land die hun vrouw langzaam zien veranderen in een alien uit een slechte B-film, of die dat zichzelf aandoen wat ik nog erger vind. Blijkbaar hebben ze de gedachte in hun hoofd zijn dat ze tot hun 78e bloedmooi moeten zijn en zijn ze bereid daar een fortuin aan uit te geven. Nou ik ben 35 jaar bloedmooi geweest, maar ik ben er mee opgehouden. Vanaf nu zal ik alleen vechten tegen het buikje en daarmee is de kous af. Dat ik die strijd een decennium te laat ben begonnen en daarom met een flinke pens aan de strijd begin laten we even achterwege. Mijn vriendin heeft het ook in haar hoofd zitten dat ze moet afvallen, maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Kijk, voor mij is het om gezondheidsredenen en om ervoor te zorgen dat ik niet de voegen uit de muur snurk, maar die problemen heeft zij niet. Daarnaast houd ik wel van wat molligere vrouwen, dan heb je tenminste iets om je aan vast te houden bij alle standjes die je in de Kamasutra gelezen hebt en besloten hebt uit te proberen. 

Even een terzijde… Heren van mijnbaard, waar blijft mijn baardolie op teflonbasis? Die standjes uit de Kamasutra zorgen er ook voor dat mijn baard een odeur heeft na een amoureuze avond die zeker een dag of 3 blijft plakken en goed wassen helpt, net als je tandenpoetsen na sterke knoflooksaus gegeten te hebben, maar matig. Daarnaast wil ik dit spul multifunctioneel toepassen door het tevens op mijn kringspier te smeren. Op het werk hebben we van dat enkel laags toiletpapier dat ruwer aanvoelt dan schuurpapier en daar kan deze gevoelige anus gewoon niet zo goed tegen. 

Maar hoe breng je de boodschap over dat je liever hebt dat je partner een maatje meer is terwijl dat helemaal niet in haar schoonheidsideaal past? Er zijn gewoon dingen die moeilijk bespreekbaar zijn omdat ze een onconventioneel concept zijn gebaseerd op persoonlijke voorkeur en dat vind ik eigenlijk ook kut. Dat de maatschappij tegenwoordig zo snel is om beledigd te zijn in plaats van te horen wat de daadwerkelijke boodschap nou echt is. Ik vraag geen blinde gehoorzaamheid ofzo, maar ik vind het prettig als er een luisteren oor geboden wordt zonder dat daar een veroordelende geest achter zit. 

Ik vind nu dat ik genoeg geklaagd heb. Voor de oplettende lezers gebruik ik klachten meestal om mijn reet me af te vegen, waarvan ik stellig overtuigd ben dat het beter is dan het toiletpapier hierzo, maar laat mij lekker hypocriet zijn. De enige spot die beter is dan zelfspot is hutspot en daar ga ik maar eens werk van maken voor het avondeten. Ondanks mijn dieet heb ik besloten dat het deze week tijd is voor een cheat-dag waarmee ik hoop dat mijn goede moed om dit vol te houden weer nieuw leven ingeblazen wordt. 

In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,

Coen Smulders